Zaniquelìo(-di fueio-óutuso)
Zannichellia obtusifolia
Potamogetonaceae
Nom en français : Zannichellie à feuilles obtuses.
Descripcioun :Li zaniquelìo soun de pichòti planto d'aigo pas trop couneigudo que dounon d'èr is espigo-d'aigo di fueio primo. La zaniquelìo-di-fueio-óutuso se rescountro soulamen dins li palun sala dóu tèms de la primo e pièi sè à l'après. Se recounèis à si flour masclo dis estamino proun longo (fielat) e à si fueio larjo (0,8 mm) emé lou bout óutus. La planto èi proutegido en listo roujo, categourìo VU (vulnerablo).
Usanço :Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Erbo
Taio : 10 à 60 Cm
Fueio : óupousado
Tipe bioulougico : Idroufite
Cicle bioulougico : Planto de l'an
Gènre : Zannichellia
Famiho : Potamogetonaceae
Ordre : Alismatales
Coulour de la flour :
Verdo
Petalo : ges
Ø (o loungour) flour : 1,5 mm
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 200 m
Aparado : Noun
Abriéu à juliet
Liò : Aigo
- Palun
Estànci : Mesoumediterran
Couroulougi : Estenoumediterrano-Ouèst
Ref. sc. : Zannichellia obtusifolia Talavera, García-Mur. & H.Smit, 1986
Vióuleto(-d'Argentera)
Viola argenteria
Violaceae
Nom en français : Violette d'Argentera.
Descripcioun :Aquesto pichoto e poulideto vióuleto trachis dins li claparedo e gres dis Aup marino sus sòu séusous. Se recounèis à si fueio redouno en couor à la baso e à si flour mai larjo qu'auto. Es uno planto endemico dis Aup marino e de Corso. Acò èi de vèire emé soun ancian estacamen emé Prouvènço i'a 30 milioun d'annado.
Usanço :Li flour de vióuleto soun manjadisso, li meiouro soun li mai perfumado, coume Viola odora o Viola suavis. Soun richo en vitamino C e A.
Port : Erbo
Taio : 5 à 10 cm
Fueio : basalo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Viola
Famiho : Violaceae
Ordre : Malpighiales
Coulour de la flour :
Vióuleto
Petalo : irreguliero
Ø (o loungour) flour : 15 à 20 mm
Flourido :
Estiéu
Sòu : Si
Autour basso e auto : 2000 à 3000 m
Aparado : Noun
Remarco : Endemico Aup marino e Corso
Juliet à avoust
Liò : Claparedo
- Gres
- Roucas
- Asclo de roucas
Estànci : Aupen
Couroulougi : Ouroufito-Sud-Éuroupo
Ref. sc. : Viola argenteria Moraldo & Forneris, 1988